اصل پایستگی یا پایداری
یکی از اصول مهم ، اساسی ، بنیادی ، بدیهی و منطقی در جهان هستی ، اصل پایستگی یا پایداری می باشد.
اصل پایستگی دارای دو بند مهم می باشد.
بند 1 – از هیچ ، چیز به وجود نمی آید.
به عبارت دیگر ، هر چیزی دارای منبع و منشا می باشد که از آن به وجود آمده است و ممکن است تغییر شکل یا تغییر نوع داده باشد.
برای درک راحت تر این موضوع ، به این مثال دقت کنید.
موجود A حتما دارای منبع و منشا (یا منابع و منشاهایی) می باشد که از آن به وجود آمده است.
نام این منبع و منشا را B می گذاریم.
موجود B حتما دارای منبع و منشا (یا منابع و منشاهایی) می باشد که از آن به وجود آمده است.
نام این منبع و منشا را C می گذاریم.
موجود C حتما دارای منبع و منشا (یا منابع و منشاهایی) می باشد که از آن به وجود آمده است.
نام این منبع و منشا را D می گذاریم.
و …
می بینید که این زنجیره به طور نامحدود و بی نهایت ، ادامه پیدا می کند.
بند 2 – هیچ چیزی محو و نابود نمی شود ، بلکه از شکلی به شکل دیگر یا از نوعی به نوع دیگر تبدیل می شود.
موجود A را در نظر بگیرید.
موجود A هیچ گاه محو و نابود نمی شود.
موجود A می تواند به موجود یا موجودات دیگری تبدیل شود.
موجود پیدا شده از Aیا مجموعه ی موجودات پیدا شده از Aرا B می نامیم.
موجود B یا مجموعه ی موجودات B ، هیچ گاه محو و نابود نمی شود.
موجود B یا مجموعه ی موجودات B می تواند به موجود یا موجودات دیگری تبدیل شود.
موجود پیدا شده از B یا مجموعه ی موجودات پیدا شده از Bرا C می نامیم.
موجود C یا مجموعه ی موجودات C ، هیچ گاه محو و نابود نمی شود.
موجود C یا مجموعه ی موجودات C می تواند به موجود یا موجودات دیگری تبدیل شود.
موجود پیدا شده از C یا مجموعه ی موجودات پیدا شده از Cرا D می نامیم.
و …
می بینیم که این زنجیره به طور بی نهایت و بی کران ادامه پیدا می کند.
به عنوان مثال ، یک تکه کاغذ را در نظر بگیرید.
اگر این تکه کاغذ را بسوزانیم ، به خاکستر تبدیل می شود و گرما و نور تولید می کند.
این خاکستر و گرما و نور تولید شده ، همگی محصول و نتیجه ی همان کاغذ می باشد و کاغذ از بین نرفته است، بلکه به شکل خاکستر و گرما و نور تبدیل شده است.
با توجه به مطالب بالا ، می توان از طریق اصل پایستگی به این نتیجه رسید که جهان هستی ، هیچ حد و مرز و نهایتی ندارد و صحبت از پیدایش و نابودی جهان هستی ، بی معنا می باشد.
زیرا همیشه چیزی باید باشد تا چیز جدید تولید شود.
و همیشه وقتی چیزی ماهیت خود را از دست می دهد ، حتما به چیز جدیدی تبدیل می شود و چیز جدیدی را به وجود می آورد.
با توجه به اصل پایستگی ، می توان نتیجه گرفت که زنجیره ی موجودیت در جهان هستی ، به طور بی نهایت و بی کران ادامه پیدا می کند و هیچ گاه آغازی نداشته و پایانی نخواهد داشت.
به بیان دیگر ، می توان گفت که موجودیت موجودات جهان هستی ، بی کران و بی انتها است و هیچ آغاز و پایانی ندارد.
نویسنده: Daniel Nilsson
